Elke dag zit ik twee uur in de Londense metro. Een uur om naar m'n werk te komen en een uur terug. Per week verkeer ik opgeteld tien uur ondergronds. Ik betaal hiervoor 200 pond per maand. Een rib uit m'n lijf.
Ik woon in het zuiden van Londen, beneden de rivier de Thames en moet voor m'n werk naar Wembley, pal naast Wembley Stadium.
In Tooting stap ik op de Northern Line richting Stockwell. Eenmaal in Stockwell stap ik over naar de Victoria Line. Zes stations verder en ik ben beland in Oxford Circus, hartje Londen. In Oxford Circus is het weer de hoogste tijd om over te stappen. Ditmaal een kort ritje met de Bakerloo Line richting Baker Street. In Baker Street wacht de volgende metro. De Jubilee Line vervoert mij van Baker Street naar Finchley Road. Het laatste gedeelte van mijn reis is van Finchley Road naar Wembley Park. De Metropolitan Line is het snelst op deze route. In Wembley Park daal ik de trappen af van het station en zie Wembley Stadium opdoemen.
Vijf verschillende metro's en vier keer overstappen. Met wat geluk heb ik ergens op de route vijf minuten kunnen zitten. De Londense rush hour is een hel. Meestal is het de hele reis staan schouder aan schouder met onwelriekende arbeiders, geparfumeerde bankiers en toeristen met teveel koffers. Misschien is het tijd om te verhuizen of een baan dichterbij huis te vinden?
